8
 |
 |
||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Pałac powstał w 1581 r. na polecenie Michała Endera von Serch. Z testamentu syna fundatora, Karola Endera von Serch wiadomo, że na początku XVII w. w pałacu znajdowała się biblioteka, zbrojownia, kolekcja monet oraz dwa wielkie kredensy.
W latach 1780 – 1782 oraz później, w XIX w., pałac był poddawany renowacji. Ostatnia z nich miała miejsce na początku lat 90 – tych ub. wieku z inicjatywy obecnego właściciela. Pierwotnie pałac posiadał dwa narożne, okrągłe bastiony obronne, a elewację ...
Pałac powstał w 1581 r. na polecenie Michała Endera von Serch. Z testamentu syna fundatora, Karola Endera von Serch wiadomo, że na początku XVII w. w pałacu znajdowała się biblioteka, zbrojownia, kolekcja monet oraz dwa wielkie kredensy.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
W latach 1780 – 1782 oraz później, w XIX w., pałac był poddawany renowacji. Ostatnia z nich miała miejsce na początku lat 90 – tych ub. wieku z inicjatywy obecnego właściciela. Pierwotnie pałac posiadał dwa narożne, okrągłe bastiony obronne, a elewację zdobiły dekoracje sgraffitowe. Warto wspomnieć, że z racji położenia w pobliżu Zgorzelca oraz z powodu komfortowego niegdyś wyposażenia, pałac był często odwiedzany przez władców, arystokratów i wysokich rangą oficerów. W 1620 r. rezydował tu margrabia karniowski Jan Jerzy Hohenzollern, dowódca 18 – tysięcznego korpusu mającego chronić Łużyce przed wojskami cesarskimi i saskimi. W 1633 r. kwaterował w nim książę frydlancki i żagański, Albrecht von Wallenstein (kierujący wówczas oblężeniem Zgorzelca). Z kolei latem 1680 r. bywał tu następca tronu Saksonii, Jan Jerzy III Wettyn. Lubił on ucztować w cieniu starych dębów przypałacowego parku. Obecnie pałac jest własnością prywatną i mieści Hotel Park. Jeszcze niedawno elewacje były pokryte szarym tynkiem. Obecne, hmm ... rzucające się w oczy barwy pojawiły się całkiem niedawno, o czym swego czasu namiętnie pisała lokalna prasa. Nadana elewacjom kolorystyka stałą się zresztą powodem nieskutecznej chyba interwencji konserwatora zabytków. (źródło : Waldemar Bena – „Polskie Górne Łużyce”. Wydawnictwo F.H. AGAT. Zgorzelec 2003. Komentarz końcowy - własny) |
|||||||||||||||||||||||||
/
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
|
||
 |
|
||
|---|---|---|---|